W ostatnich latach technologia nano-leków jest popularną nową technologią w technologii przygotowywania leków. Nanoleki, takie jak nanocząsteczki, kulki lub nanokapsułki, nanocząsteczki jako system nośnikowy i skuteczność cząsteczek w określony sposób razem po podaniu leku, mogą być również bezpośrednio wprowadzane do technicznego przetwarzania nanocząsteczek.
W porównaniu z lekami konwencjonalnymi nanoleki mają wiele zalet, których nie da się porównać z lekami konwencjonalnymi:
Lek o powolnym uwalnianiu, zmieniający okres półtrwania leku w organizmie i wydłużający czas działania leku;
Po wprowadzeniu leku kierowanego możliwe jest dotarcie do konkretnego narządu docelowego;
Aby zmniejszyć dawkę, ograniczyć lub wyeliminować toksyczne skutki uboczne, mając na uwadze zapewnienie skuteczności;
Mechanizm transportu błonowego ulega zmianie w celu zwiększenia przepuszczalności leku dla biofilmu, co korzystnie wpływa na wchłanianie leku przez skórę i skuteczność działania leku.
Tak więc w przypadku potrzeb związanych z dostarczaniem leków do określonych miejsc docelowych za pomocą nośnika i odgrywaniem roli leczenia w kontekście nanoleków, kluczowe znaczenie ma zaprojektowanie nośnika w celu zwiększenia skuteczności dostarczania leków.
Niedawno w serwisie informacyjnym podano, że naukowcy z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii w Australii opracowali nową metodę, która pozwala zmienić kształt nanonośnika leku. Wspomaga to transport leków przeciwnowotworowych uwalnianych do guza, zwiększając skuteczność leków przeciwnowotworowych.
Cząsteczki polimeru w roztworze mogą być automatycznie formowane pęcherzykowa pusta struktura sferyczna polimeru, ma zalety silnej stabilności, różnorodności funkcjonalnej są szeroko stosowane jako nośniki leków, ale w przeciwieństwie do tego, takie jak bakterie i wirusy w naturze są rurkami, prętami i niekulistymi strukturami biologicznymi, które mogą łatwiej dostać się do organizmu. Ponieważ pęcherzyki polimerowe są trudne do utworzenia niekulistej struktury, ogranicza to zdolność polimeru do dostarczania leków do miejsca przeznaczenia w ludzkim ciele do pewnego stopnia.
Australijscy naukowcy użyli kriomikroskopii elektronowej, aby zaobserwować zmiany strukturalne cząsteczek polimeru w roztworze. Odkryli, że zmieniając ilość wody w rozpuszczalniku, można dostosować kształt i rozmiar pęcherzyków polimeru, zmieniając ilość wody w rozpuszczalniku.
Główny autor badania i instytut chemii Uniwersytetu Nowej Południowej Walii ds. Pine Parr Sol, powiedział: „to przełomowe odkrycie oznacza, że możemy produkować pęcherzyki polimerowe, których kształt może zmieniać się w zależności od środowiska, np. owalny lub rurkowaty, a także opakowanie leku w nich”. Wstępne dowody sugerują, że bardziej naturalne, niekuliste nośniki nano-leków mają większe prawdopodobieństwo przedostania się do komórek nowotworowych.
Wyniki badań opublikowano w najnowszym wydaniu czasopisma „Nature Communications”.
Czas publikacji: 04-07-2022