Ile wiesz o lantanowcach?

Lantanowiec

Lantanowiec, lantanowiec

Definicja: Pierwiastki od 57 do 71 w układzie okresowym. Ogólny termin dla 15 pierwiastków od lantanu do lutetu. Wyrażony jako Ln. Konfiguracja elektronów walencyjnych to 4f0~145d0~26s2, należąca do wewnętrznego pierwiastka przejściowego;Lantanbez elektronów 4f jest również wykluczony z układu lantanowców.

Dyscyplina: Chemia_ Chemia nieorganiczna_ Pierwiastki i chemia nieorganiczna

Terminy pokrewne: gąbka wodorowa akumulator niklowo-wodorkowy

Grupa 15 podobnych pierwiastków pomiędzy lantanem ilutetw układzie okresowym nazywany jest lantanowcem. Lantan jest pierwszym pierwiastkiem w lantanowcach, o symbolu chemicznym La i liczbie atomowej 57. Lantan jest miękkim (można go ciąć bezpośrednio nożem), ciągliwym i srebrzystobiałym metalem, który stopniowo traci swój połysk po wystawieniu na działanie powietrza. Chociaż lantan jest klasyfikowany jako pierwiastek ziem rzadkich, jego zawartość pierwiastków w skorupie ziemskiej zajmuje 28. miejsce, prawie trzy razy więcej niż ołów. Lantan nie ma szczególnej toksyczności dla organizmu ludzkiego, ale ma pewne działanie antybakteryjne.

Związki lantanu mają różnorodne zastosowania i są szeroko stosowane w katalizatorach, dodatkach do szkła, łukowych lampach węglowych w lampach studyjnych lub projektorach fotograficznych, elementach zapłonowych zapalniczek i latarek, lampach elektronopromieniowych, scyntylatorach, elektrodach GTAW i innych produktach.

Jednym z materiałów używanych do anody baterii niklowo-wodorkowych jest La (Ni3,6Mn0,4Al0,3Co0,7). Ze względu na wysoki koszt usuwania innych lantanowców, czysty lantan zostanie zastąpiony mieszanymi metalami ziem rzadkich zawierającymi ponad 50% lantanu. Stopy gąbczaste wodoru zawierają lantan, który może magazynować do 400 razy więcej wodoru niż jego objętość podczas odwracalnej adsorpcji i uwalniać energię cieplną. Dlatego stopy gąbczaste wodoru mogą być stosowane w systemach energooszczędnych.Tlenek lantanuIHeksaborek lantanusą używane jako gorące materiały katodowe w elektronowych lampach próżniowych. Kryształ heksaborku lantanu jest źródłem emisji gorących elektronów o wysokiej jasności i długim czasie życia dla mikroskopów elektronowych i silników Halla.

Fluorek lantanu jest stosowany jako powłoka lamp fluorescencyjnych w połączeniu zFluorek europu(III),i stosowany jako warstwa krystaliczna fluorkowej elektrody selektywnej jonowo. Trójfluorek lantanu jest również ważną częścią ciężkiego szkła fluorkowego zwanego ZBLAN. Posiada doskonałą transmisję w zakresie podczerwieni i jest szeroko stosowany w systemach komunikacji światłowodowej. Cer domieszkowanyBromek lantanu(III)IChlorek lantanu(III)mają właściwości wysokiej wydajności świetlnej, optymalnej rozdzielczości energetycznej i szybkiej reakcji. Są to nieorganiczne materiały scyntylacyjne, które są szeroko stosowane komercyjnie do detektorów neutronów i γ A do promieniowania. Szkło z dodatkiem tlenku lantanu ma wysoki współczynnik załamania światła i niską dyspersję, a także może poprawić odporność szkła na alkalia. Może być używane do produkcji specjalnego szkła optycznego, takiego jak szkło absorpcyjne podczerwieni, do aparatów fotograficznych i soczewek teleskopowych. Dodanie niewielkiej ilości lantanu do stali może poprawić jej odporność na uderzenia i ciągliwość, podczas gdy dodanie lantanu do molibdenu może zmniejszyć jej twardość i wrażliwość na zmiany temperatury. Lantan i różne związki innych pierwiastków ziem rzadkich (tlenki, chlorki itp.) są składnikami różnych katalizatorów, takich jak katalizatory reakcji krakingu.

Węglan lantanujest zatwierdzony jako lek. Gdy hiperfosfatemia występuje w niewydolności nerek, przyjmowanie węglanu lantanu może regulować poziom fosforanów w surowicy, aby osiągnąć poziom docelowy. Bentonit modyfikowany lantanem może usuwać fosforany z wody, aby uniknąć eutrofizacji wody jeziornej. Wiele oczyszczonych produktów do basenów zawiera niewielką ilość lantanu, który również usuwa fosforany i ogranicza wzrost glonów. Podobnie jak peroksydaza chrzanowa, lantan jest stosowany jako znacznik o dużej gęstości elektronowej w biologii molekularnej.